مقالات علوم سیاسی

در اين مقاله دستوري - محتوايي، تلاش شده ضمن تحليلي نقادانه از پژوهش مدرسي در ايران، مشکلات کار آموزشي-پژوهشي را ناشي از چهار مشکل (عدم مناسبت جامعه شناختي، عدم مناسبت فرهنگي، عدم صلابت منطقي و فقدان کارآمدي سياسي) معرفي شود. نويسنده به اقتضاي اين معرفي تحليلي و برساخته، يکي از مشکلات مبتلابه ايراني را تحت عنوان "هيجانگرايي"رصد کرده است. فراتر از آن، او با تکيه بر رويکردي فراسوگرايانه از لحاظ شناختي، و نوعملگرايانه از لحاظ فلسفي ارايه دهد. در اين تلاش، هم مساله موضوعيت مشکلات واقعي ايران مد نظر قرار گرفته، و هم خشيه ظني و غير جزمي. ضمن آنکه، موضوع روش بهانه پرداخن به امر محتوايي شده، اما نکته در درون يک قالب متصلب شناختي محصور نمانده است. به رغم احترام به رويکردهاي متکثر، رويکرد کثرتگراي اين نوشته ملازم با نوعي فراسوگرايي است که با محرکه اشراقي (حيات - فناگرايي) حرکت را آغاز، و با تدبير علمي - فلسفي، چشم انداز فلسفي را براي نيل به جهان مجرد فرا- ضابطي - فراطبيعي تصوير مي کند

 نسخه قابل چاپ