مقالات علوم سیاسی

فرايند رويدادهاي دهه گذشته و خواسته هاي امروزي جامعه بين المللي نشان مي دهند که چگونه گسترش، فراگيري و جهان شمولي اعلاميه جهاني حقوق بشر و پيمان نامه هاي حقوق بشري سازمان ملل متحد در راستاي منافع همه ملت ها و کشورهاي عضو سازمان ملل است. همچنين هم انديشي جامعه بين المللي بر روي يک سري قواعد حقوق بشر مانند ممنوعيت شکنجه، بردگي، حق حيات، آزادي بيان و مانند اين که قواعد بنيادين حقوق بشر ناميده مي شوند غيرقابل نقض هستند. اين دو مفروض بر نهادينه سازي هنجارهاي حقوق بشري و پشتيباني از حقوق بشر در هر کجايي از دنيا از جمله کشور ما اثرگذارند. به همين روي ايران در برابر فرايند جهان شمولي حقوق بشر از چه راهبردي مي تواند بهره بگيرد؟
در حالي که به ادعاي بسياري از دانشمندان روابط بين الملل و حقوق بين الملل، جهان شمولي حقوق بشر پلي است براي امنيت و پيشرفت کشورها. با قرار دادن اين ادعا در حاشيه، اين پرسش کليدي را مطرح مي کنيم که راهبرد بهينه ايران در برابر فرايند جهانشولي حقوق بشر چيست؟ اين پژوهش اين فرضيه را مورد آزمون قرار مي دهد که از آنجا که فرهنگ و باورهاي بومي و ديرينه فرهنگي، مذهبي و ملي هر کشوري در موضوع حقوق بشر از زمينه نسبي فراگيري و جهان شمولي برخوردار است، راهبرد بهينه ايران دنبال کردن ميان فرهنگي بودن قواعد بنيادين حقوق بشر است. در راستاي آزمون اين فرضيه، چگونگي شکل گيري پيمان نامه هاي حقوق بشري و مواضع ايران، تمايزات فرهنگي ايران و انواع جهان شمولي ها، حق شرط و تفسيرهاي ويژه از حقوق بشر، گفت و گوهاي نظري و دانشگاهي در زمينه جهان شمولي حقوق بشر، نسبيت گرايي فرهنگي و تاثير ميان فرهنگي بودن قواعد بنيادين حقوق بشر بر آشتي بين نسبي گرايي و جهان شمولي حقوق بشر مورد بررسي قرار مي گيرد رويکردها است.

 نسخه قابل چاپ