مقالات علوم سیاسی

يکي از مهم ترين معيارهاي درجه توسعه يافتگي يک کشور، جايگاه و اعتباري است که زنان در آن کشور برخوردارند. زنان نه تنها نقش بسزايي در تحقق توسعه اجتماعي و سياسي دارند، بلکه به عنوان يک نيروي فعال و سازنده مي توانند بر سرعت فرايند توسعه اقتصادي و تسريع عدالت اجتماعي بيفزايند. از همين رو است که مشارکت زنان در ساختارهاي سياسي و ايفاي نقشي همتراز با مردان در تصدي مشاغل سياسي به يک ضرورت زمان حاضر تبديل شده و نيل به توسعه اجتماعي را به حل بهينه اين موضوع موکول کرده است.
اين مقاله با مطالعه روند مشارکت فزاينده زنان ايران براي ورود به صحنه هاي مختلف اجتماعي و سياسي تلاش مي کند تا موانع و مشکلات موجود در اين فرايند و همچنين تفاوت ارزشي و اختلاف معيار ارزشيابي در برخورد ميان زنان و مردان در تصدي مشاغل دولتي را تبيين نمايد و نتيجه ارزشيابي شغلي آنان را در دانشگاه بين المللي امام خميني به عنوان يک نمونه از دستگاه هاي دولتي به تصوير بکشاند. اين مقاله تلاش مي کند تا دريابد چرا با وجود حضور زنان تحصيل کرده دانشگاهي و برخوردار از شايستگي هاي لازم مندرج در ارزشيابي سالانه مديران اين دانشگاه، هنوز نتوانسته اند بر سمت هاي مديريتي تکيه بزنند و در سطوح عالي تصميم گيري آموزشي و اجرايي دانشگاه مشارکت فعال داشته باشند.

 نسخه قابل چاپ