مقالات علوم سیاسی

علوم سياسي، به مثابه يک رشته دانشگاهي، علمي است متکثر و متنوع، به گستره سياست در همه ابعاد آن. در ايران بعد از انقلاب اسلامي، بحث در مورد بومي گرايي در همه امور، از جمله علوم مدرن، مطرح بوده؛ اما ظاهرا در سال هاي اخير، بومي کردن علوم انساني و به تبع آن علوم سياسي، قوت و شدت بيشتري يافته است. حال، سوال اين است که بومي گرايي در علوم سياسي به چه معناهايي است؟ و کدام يک از آنها، ارجح است؟ بومي شدن يا بومي کردن علوم سياسي در ايران، حداقل، مي تواند به سه گونه زير، ترسيم شود: 1. افزايش مباحث آموزشي مربوط به جامعه و حکومت ايران در رشته علوم سياسي 2. کاربردي کردن پژوهش هاي سياسي در ايران 3. تغيير ماهيت و محتواي علوم سياسي. يافته ها و نتايج اين پژوهش نشان مي دهد که بخش مهمي از بومي گرايي در مباحث آموزشي رشته علوم سياسي ، تحقق يافته و در حال عملي شدن است. پژوهش هاي سياسي نيز کاملا جهت گيري بومي داشته و روند قابل قبولي را نشان مي دهد. تحول ماهوي علوم سياسي به دليل شخصي شدن اين دانش، انزواي دانش سياسي ايران از علوم سياسي جهان، ناتواني علمي ايران در نيل به چنين امري خطير و از دست رفتن ويژگي هاي انتقادي و حقيقت جويي علوم سياسي، بي اعتبار و غير لازم است.

 نسخه قابل چاپ