مقالات علوم سیاسی

روان کاوي پسافرويدي، آنچنان که در آموزه هاي لاکان تبلور يافته، تاثير بسزايي بر تئوري انتقادي معاصر، فمينيسم، نظريه فيلم، پساساخت گرايي و مارکسيسم داشته است. اين نحله از روان کاوي، در واقع، گسستي پسامدرن از آموزه هاي روان کاوانه زيگموند فرويد است. اين نظريه، تا حدي نيز، مبتني بر كشفيات انسان شناسي ساختاري و زبان شناسي است. يكي از بنيادي ترين باورهاي لاكان، به عنوان بارزترين چهره اين مكتب، اين است كه ناخودآگاه، ساختاري نهان و ملفوف دارد كه بسيار شبيه ساختار زبان است. شناخت جهان، ديگران و خود به وسيله زبان تعيين مي شود. زبان پيش شرط كسب آگاهي فرد از خودش به مثابه يك هستي متمايز است. لاكان، همچنين از منظر روان كاوي، الگويي سه ضلعي از جهان اجتماعي-رواني، شامل امر خيالي، امر نمادين و امر واقعي عرضه مي كند كه در ساحت انديشه سياسي جديد (پسامدرنيسم، پساساخت گرايي، پساماركسيسم و فمينيسم) تاثير ژرف و گسترده اي به جا مي گذارد.