مقالات زبان های خارجی

رابطه بين زبان و فرهنگ از ديرباز توجه زبان شناسان (مانند ساپير و ورف) و مردم شناسان (مانند مالينوفسکي) را به خود معطوف داشته است. اما رويکرد ميان فرهنگي جهت بررسي رابطه بين زبان و فرهنگ حوزه اي نسبتا جديد در سنت زبان شناسي محسوب مي شود. مطالعه حاضر با اتخاذ رويکردي ميان فرهنگي تلاش دارد تا رابطه تنگاتنگ بين کاربرد زبان و مفاهيم فرهنگي مرتبط با آن را در کاربرد زبان انگليسي توسط فارسي زبانان نشان دهد. در واقع، چنين بررسي اي نشان خواهد داد که اولا کاربرد زبان را نمي توان جدا از بافت فرهنگي آن در نظر گرفت زيرا بسياري از ابعاد کاربرد زبان با مفاهيم فرهنگي يک جامعه پيوند دارد. ثانيا، مطالعه حاضر نشان خواهد داد که کاربرد زبان انگليسي بدون توجه به ابعاد کاربرد شناختي و فرهنگي آن نه تنها موجب عدم برقراري ارتباط صحيح بين کاربران انگليسي و فارسي زبان مي شود، بلکه بعضي از سوء تفاهمات ميان فرهنگي را به وجود مي آورد که ممکن است موجب ايجاد نگرش منفي توسط زبان دانان انگليسي نسبت به فارسي زبانان گردد. در اين راستا نحوه کاربرد اصطلاحات خطابي، شيوه درخواست و کاربرد مفاهيم مذهبي توسط فارسي زبانان در بافت انگليسي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.