مقالات زبان های خارجی

ايران سرزمين نياکاني گروه هاي فرهنگي / زباني چندي است که به زبان هاي اردو، بلوچي، کردي، عربي و ... گويش مي کنند. ولي زبان رسمي آموزشگاه ها فارسي، يا زبان گروه پيشينه شمار (اکثريت) است، که زمينه ساز دشواري دو گانگي زبان خانه و آموزشگاه براي هزاران هزار کودکي مي شود که زبان ماردي شان فارسي نيست. ميزان در پايه ماني (مردودي) در ميان اين گروه ها بيشتر از گروه فارسي زبان است، همان گونه که در ميزان آموزش گريزي (ترک تحصيل) هم آنها بر اين گروه فزوني دارند. در راستاي بازشناخت اين دشواري، وزارت آموزش و پرورش کشور يک دوره آماده سازي يک ماهه براي کودکاني که زبان ماري شان فارسي نيست، برنامه ريزي کرده است که درست يک ماه پيش از آغاز پايه يکم برگزار مي شود. افزون بر اين در برخي از استانها دوره هاي يک ساله پيش دبستاني برگزار مي شود که بي آن هيچ گونه برنامه ويژه اي براي نافارسي زبانان داشته باشند پذيرايي هر دو گروه مي شوند.
آماج پژوهشي کنوني اين است که نياز به پرداختن به اين دشواري را برجسته کند و پي جوي راه کاري بخردانه براي از ميان برداشتن آن از راه يکي از گونه هاي آموزش دو زبانه شود. تنها شمار چشم گير دانش آموزاني که دچار اين دشواري هستند، و پيامدهاي زيان بار آن که گريبان گير دانش آموزان ديگر زبان هستند، نشان دهنده ارزندگي آموزشي براي پرداختن به اين دشواري است. از اين رو ديدگاه سازايي گري پادآميزانه (ديلکتيک کانستراکتيويزم) و پيشينه پژوهشي آموزش دو زبانه چارچوب نظريه پژوهش کنوني را پديد مي آورند که در آن با به کارگيري داده هاي گردآوري شده با پرسش نامه دانش آموزي در «بررسي جهاني پيشرفت در خواندن» (پرلز) وابستگي گوناگوني در ارزه هاي خواندن به ميزان هم سايي (تماس) با -زبان فارسي نشان داده مي شود. چنين گوناگوني در ارزه هاي خواندن همراه با جايگاه بسيار پايين دانش آموزان ايراني در اين بررسي جهاني گوياي نياز به بازنگري بنيادي در سامانه آموزشي کشور و گشايش گره هاي شناسايي شده (دو گانگي زبان خانه و آموزشگاه) است.

 نسخه قابل چاپ