مقالات زبان های خارجی

واژه سفر در ادبيات با كلمه exotisme به معني غيربومي همراه است. اين كلمه پس از قرن نوزدهم در ادبيات فرانسه رواج پيدا كرد، آن هم به دليل سفرهاي متعدد نويسندگان به نقاط مختلف، از جمله به مشرق زمين. ره آورد اين سفرها يك سلسله پندارها و عبارات قالبي بود كه بعضي از آنها هنوز در ادبيات فرانسه به كار مي رود. اينها از سويي ناشي از ميل به غربي سازي شرق در نزد اروپاييان است و از سوي ديگر بيانگر نوعي بينامتني. پندارهاي قالبي از شرق متكي بر مجموعه اي از اعتقادات و برداشت ها از فرهنگ و تمدن شرق و مقايسه آنها با آداب و رسوم غربيها است. در برخورد دو فرهنگ، چنانچه نويسنده دگربودگي را براحتي نپذيرد، اين پندارها جنبه منفي پيدا مي كنند. در قرن بيستم چون تعداد نويسندگاني كه در آثارشان از شرق سخن مي رانند به مراتب بيش از قرن نوزدهم است و بسياري از آنها نويسندگان شرقي ولي فرانسه زباني هستند كه به تجليل از ارزش ها، فلسفه و انديشه هاي شرق پرداخته اند، تصويري كه از مشرق زمين در ادبيات فرانسه ارايه مي شود متفاوت با آن چيزي است كه در ادبيات قرن نوزدهم مي بينيم.

 نسخه قابل چاپ