مقالات زبان های خارجی

مسئله چندآوايي در روايت، به ويژه در متون داستاني که توسط نظريه پردازاني چون ميخاييل باختين M.Bakhtine و اسوالد دوکرو، O.Ducrot مطرح شده، به خواننده اين امکان را مي دهد تا با نگرشي نو متن داستاني را نظاره کند، هر گفته را در ارتباط با گفته هاي ديگر قرار داده آن را همچون حلقه اي از زنجيره گفتار، در روايت کلي داستان به حساب آورد. هر نوشته اي مي تواند شامل گفتگويي تخيلي، واقعي، تفسيري از جانب نويسنده يا راوي – که الزاماً همان نويسنده نيست ولي پيام دهنده در متن است – ابراز عقيدهايي از طرف شخصيت داستان و غيره باشد. در بسياري از روايت هاي داستاني به خصوص در قرن بيستم، اين آواها به هم مي آميزند و خواننده بايد به عنوان دريافت کنند? پيام، خود برداشت لازم را از متن بکند.

 نسخه قابل چاپ