مقالات زبان های خارجی

زبان شناسان روسي در حوزه علم صرف به بررسي ماهيت «معناي دستوري» پرداخته و سعي مي کنند تا با يافتن و مطرح ساختن يک سري خصوصيات، معناي دستوري را از ساير معاني – به ويژه معناي لغوي – متمايز سازند. بسياري از زبان شناسان روس، معناي دستوري را يک عنصر دو وجهي مي دانند که در برگيرنده دو وجه «صورت» و «معنا» است. صورت معاني دستوري را «ابزارهاي دستوري صرفي» و «ابزارهاي دستوري همنشيني» تشکيل مي دهند. اين زبان شناسان همچنين در تعريف خود از معناي دستوري، «انتزاعي يا تعميمي بودن» را به عنوان مهمترين مؤلفه معناي دستوري معرفي مي کنند. اما، بررسي هاي زبان شناختي مويد اين مطلب است که مؤلفه واقعي در تعيين ماهيت معناي دستوري «اجباري بودن» معناي دستوري است.

 نسخه قابل چاپ