مقالات زبان های خارجی

هر رويداد با داستاني را مي توان به يکي از اين سه روش بازگويي کرد: گونه روايي گزارشگرانه (داناي کل)، گونه روايي با من راوي (اول شخص راوي) و، آخرين و جديدترين روش، گونه روايي با سوم شخص مفرد يا راوي شخصي. سه انگيزه باعث اهميت و برتري رمان با ايستمان و وضعيت روايي شخصي شده است: خواست و تلاش نويسنده براي واقعي و بي طرف جلوه دادن داستان، نوآوري در فن روايت و سرانجام موضوع يا هشته تازه در ادبيات يعني ضمير آگاه و ضمير ناخودآگاه انساني. نويسنده در اين گونه روايي که موضوع اين مقاله مي باشد، بجاي اين که به عنوان داناي مطلق گزارشگرانه وارد پهنه داستان بشود و يا به گونه من راوي سخن بگويد، در پشت شخصيت هاي رمان پنهان شده، روايت مي کند. او رمان را به تصويربرداري و نگارگري از دنياي داستاني به خود وا مي گذارد، يعني شخصيت هاي داستان چنين برداشتي را به دست مي دهند، انگار آنها بالغ و مستقل از خالقشان باشند.

 نسخه قابل چاپ