مقالات زبان های خارجی

داستان کوتاه که نوع اروپايي آن ريشه در قرن هاي گذشته دارد و به دکامرون بوکاچيو مي رسد به شکل امروزي خود از قرن نوزده، با صنعتي شدن اروپا و کم شدن فرصت مطالعه در جامعه کتابخوان حضور پيدا کرد. شايد نگارش داستان کوتاه، از نگاه نويسنده اي مبتدي و نوپا و خوانندگان معمولي، کاري نه چندان پر زحمت به نظر برسد و چنين انگاشته شود که مي توان با قرار دادن يک يا چند شخصيت، در بطن کنشي يگانه، داستان کوتاه نوشت؛ اما در عمل، نگارش اين نوع ادبي – همچون ساير انواع ادبي – گذشته از استعداد، قريحه، ذوق، انگيزه، آگاهي و دانش، هنر و ديگر ويژگي هاي نويسندگي، نياز به راهبردهايي دارد که معمولاً پس از مطالعه تعداد قابل توجهي از داستان هاي کوتاه و تجزيه و تحليل آنها و استخراج عناصري که ساختار داستان کوتاه را تشکيل مي دهند، به دست مي آيد. در اين مقاله، با استفاده از نظريه هاي صاحبنظران در زمينه نگارش داستان کوتاه، ويژگي هاي کلي آن برشمرده و راهبردهايي ارائه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ