مقالات زبان های خارجی

هر نوشته ادبی در جریان پیام رسانی به خواننده، شیوه بیان ویژه خود را با توجه به صورت های ساختاری و معنایی زبان خود دارد، ولی تعداد بی شماری از این صورت های ساختاری، در گذر از صافی ترجمه، قلب یا تعدیل می شوند، اگر چه غالبا معنا به جای خود باقی می ماند. در ترجمه بسیاری از آثار ادبی، از جمله نوشته های شكسپیر، مترجم در برگردان واژه ها معنا را حفظ می كند، ولی برای حفظ زیبایی كلام نویسنده، همیشه با متن در كشمكش است. نیاز به تغییر عناصری در متن اصلی، برای دستیابی به ترجمه ای مطلوب از آن متن، ناگزیر ترجمه ادبی را با اقتباس ادبی در هم می آمیزد، تا آنجا كه هیچ ترجمه زیبایی بدون این اقتباس امكان پذیر نیست. اصالت گرایی لازمه هر ترجمه است، ولی چنانچه بخواهیم قالب هایی را عیناٌ وارد زبان مقصد كنیم، به نظر خواننده ناهنجار و غیر قابل درك جلوه خواهد كرد. از این رو تعدیل زبانی و بلاغی در ترجمه، به نحوی كه آسیبی به معنای جمله نرسد، قابل پذیرش است.

 نسخه قابل چاپ