مقالات زبان های خارجی

پاسخ به:مقالات زبان های خارجی
جمعه 1 اردیبهشت 1391  6:39 PM

5 : پژوهش زبان هاي خارجي پاییز 1383; -(18):51-64.

حالت و معناي حالت در زبان روسي

زهرايي سيدحسن*

* دانشكده زبان هاي خارجي دانشگاه تهران

در دستور سنتي زبان روسي، ويژگي دستوري «حالت» به عنوان يكي از ويژگي هاي دستوري تغيير دهنده در ارتباط به اسم تعيين مي شود و بر اين اساس، شش حالت صرفي تحت عناوين «حالت نهادي»، «حالت اضافي»، «حالت به اي»، «حالت مفعول مستقيم»، «حالت بايي» و «حالت حرف اضافه اي» مشخص مي شوند. «صرف اسمي» از سوي دستور نويسان روس عمدتاٌ به شكل هاي مختلف اسم كه موجب ويژگي دستوري «حالت» به دست مي آيند، اطلاق مي شود و با توجه به پايانه هاي صرفي اسامي، سه نوع «صرف اسمي زايا» تعيين مي شوند. در مطالعات و تحقيقات مربوط به زبان شناسي نوين روسي، «حالت معنايي» به عنوان يك مقوله دستوري جهاني در نظر گرفته مي شود و از «حالت صرفي» متمايز مي شود. «حالت صرفي» در زبان روسي يكي از مهم ترين ابزارهاي دستوري براي بيان «حالت معنايي» است. يكي از مهم ترين روش هاي بيان «حالت معنايي» در زبان فارسي، استفاده از حروف اضافه در تركيب با اسامي است. «معني حالت» در دستور زبان روسي به چهار دسته معاني عام تقسيم مي شوند: «معاني نهادي»، «معاني مفعولي»، «معاني متمم اسمي» و «معاني متمم قيدي». هر يك از معاني عام در برگيرنده تعدادي معاني جزيي است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ