مقالات زبان های خارجی

فرانتس كافكا به عنوان يك نويسنده فلسفي، در پي يافتن حقيقت است و به تجربيات شخصي زندگي خود بعدي اسطوره اي مي بخشد. اين درونمايه افلاطوني، اين اشتياق روح براي يافتن حقيقت، مضمون اصلي داستان هاي بلند و كوتاه او به شمار مي آيد. در اين مقاله، شاهكارهاي كافكا، در ارتباط با كتاب مقدس، تفسير مي شوند. در تمام نوشته هايش، حقيقت غايب است و قهرمانان مي كوشند تا به آن برسند؛ حقيقت به صورت نمادين در دادگاه، قصر يا سرزميني ديگر، نشان داده مي شود. از اين لحاظ، كافكا را مي توان با منصور حلاج يا مولانا مقايسه كرد، ولي فرقشان در اين است كه اين عارفان به معشوق خود دست مي يازند، در حالي كه قهرمانان نوشته هاي كافكا همواره در عطش وصل مي سوزند.

 نسخه قابل چاپ