مقالات زبان های خارجی

بر اساس سه رمان معاصر، «مسافرت به اعماق شب»، از لويي فردينان سلين، «مرد نامریي»، از رالف والدو اليسون و «طبل حلبي»، از گونتر گراس، اين مقاله به تحليل ويژگي هايي كه اغلب اوقات به نوع ادبي نسبت داده شده به قصه، يعني پيكارسك سنتي، مي پردازد تا وفور موضوعات پيكارسكي را در آثار بررسي شدن نشان دهد. اگر توسعه و بسط بيش از بيش پيچيده رمان اروپايي معاصر آن را از قصه پيكارسكي دور كرده است، معذالك تحول هويتي بي پايان فرد و نيز وضع پسامدرن و فاصله اش نسبت به هر نوع جذب سنتي موجب مي شوند كه اين امر قهرمان پيكارسك را به ذهن خطور دهد و باعث پيدايش يك تاثير شبه پيكارسكي بشود.

 نسخه قابل چاپ