مقالات زبان های خارجی

خنده پديده اي اجتماعي و همگاني است و در تئاتر، به گفته مولير، گرياندن آسان تر از خنداندن است. به همين خاطر نويسندگان، براي سرگرم كردن و خنداندن حضار، به شيوه هاي مختلفي متوسل مي شوند. خواننده يا تماشاگر با تضادها خو مي گيرد، خود را با شخصيت ها همسان مي پندارد و كوشش مي كند براي هر نكته نا گفته يا بي معنا، مفهومي بيابد. در تئاتر معاصر سكوت جاي كلام را مي گيرد و پر گويي خلا وجود را از نظرها پنهان مي دارد. اين تئاتر مرگ شخصيت و فقدان معنا را طلب مي كند. ليكن خنده به منزله پاسخي است در برابر انكار وجود و به خاطر تأثيرات مثبت آن، انسان مي تواند سلامت خود را بازيابد.

 نسخه قابل چاپ