مقالات زبان های خارجی

ادبيات واقع گرا، اساس ادبيات نوين عصر حاضر است كه سعي در نماياندن واقعيت دارد. تا پيش از جنگ جهاني دوم، مبارزه ميان فاشيسم و ضد فاشيسم تعيين كننده زندگي اجتماعي و سياسي بود. پس از شكست فاشيسم به نظر مي رسيد كه مبارزه ميان سوسياليسم و سرمايه داريِ امپرياليستي بار ديگر بر عرصه سياست جهاني حاكم شده باشد و طراحان جنگ سرد، بر آن بودند كه بشريت را به دو اردوگاه متخاصم گروه بندي كنند. اينك پس از شكست جبهه سوسياليسم، امپرياليسم يكه تازي مي كند و فاشيسم نيز ديگر باره در حال شكل گيري است. براي نقد ادبيات واقع گرا و سپس نوگرا، بايد مسايل قاطع مربوط به ريخت (فرم) و ديالکتيك ذاتي آنها را در نظر گرفت. اين وقايع سياسي به گونه هاي مختلف بر ادبيات اين دوره سايه افكنده اند و نويسندگان در آثارشان يا با آن بانگ همنوايي سر داده اند، يا براي رهايي، راه ناهنجاري هاي رواني را براي شخصيت هاي داستاني شان برگزيده اند و يا سرانجام متوصل به پوچي گرايي شده اند.

 نسخه قابل چاپ