مقالات زبان های خارجی

واج شناسي(Фонология) بخشی از زبانشناسی است،که به مطالعه ویژگی های نظا م آوایي زبان می پردازد، نظریه پردازي های ارایه شده در این بخش از زبانشناسی در چارچوب مکاتب مختلف واج شناسي دارای جنبه های همگانی و اختصاصی است . در واج شناسي اختصاصی یک زبان خاص، اصوات آن زبان، از نظر نحوه ايجاد معنا، بررسي جنبه های ذهني   و مجرد آن، چگونگی و امکان قرار گرفتن واج ها كنار هم(фонемы) و امور مربوط به وضوح و غير وضوح بودن صوت از جنبه هاي درک معنایی  و شنیداری بررسی می شود. روش های بررسی واج در مکاتب مختلف یکسان نیست. در مكتب واج شناسي مسكو آوانگاري كاملا از واج نگاري متمایز است . از جمله مطالبی که مكتب واج شناسي مسكو را از دیگر مکاتب و حتی مكتب واج شناسي پترزبورگ متمایز می سازد، بحث در مورد حالت بالقوه و پایه اي هر واج در ریشه كلمات و در حالت های صرفی آن است، موضوعی که در آو اشناسی فقط امكان بالفعل آن بررسی مي شود. تعیين واج و مشخصه های آن در مكتب واج شناسي مسكو و پترزبورگ در حالت اصلي و واضح خود مشابه اند، اما در فرایندهای واجي و واج آرایي اختلاف سبک در بررسی و نظرپردازي ها به چشم می خورد. در این مقاله با الهام از نظریه پردازي های مکتب واج شناسی مسکو به ماهیت واج و عملکرد آن در زبان روسی پرداخته ايم و برخی نقطه نظرات زبانشناسان داخلی را که درباره واج مطالبی ارائه کرده اند، مورد بررسی قرار داده ايم.

 نسخه قابل چاپ