مقالات زبان های خارجی

اين مقاله به بررسي نظرات ادوارد سعيد درباره جوزف کنراد مي پردازد و مي کوشد دلايل مرکزيت اين رما ن نويس را در آراء سعيد روشن کند. به نظر نگارنده، بررسي سير تطور نگاه ناقدانه سعيد به آثار و اند يشه کنراد مي تواند نماي هاي به نسبه دقيق از سير اند يشه خود سعيد باشد . گذشته از وجوه اشتراک زندگي شخصي ا ين دو متفکر، مضاميني چون تبعيد، هويت واستعمار نيز در آثار آنان محوريت دارند . سعيد در نخستين آثارش نگاهي ادبي و زيبايي شناختي به آثار کنراد دارد. اما به تدريج وجه سياسي نقد او بارزتر و زمينه تاريخي- سياسي ناگزير متون ، به مساله « دنيوي بودن » . پررنگتر مي شود کليدي تحليلهاي او بدل مي شود و آثار کنراد مثل اعلا ي اين خصلت متون انگاشته ميشوند. از د يد سعيد، کنراد بهتر از هر نويسنده اروپايي ديگر در هم تنيدگي جهان، متن و نويسنده و پيوند ماهوي ميان استعمار و فرهنگ (نمود يافته در گونه فرهنگي بسيار مهم رمان) را ممثل مي کند.

 نسخه قابل چاپ