مقالات زبان های خارجی

نخستين بندهاي يك رمان يا هر اثر ادبي ديگر،‌ از جمله جايگاه هاي كليدي متن است. آستانه قطعي ورود خواننده به دنياي تخيل و گذرگاهي بين سكوت و گفتار براي نويسنده است. منتقدان فرانسوي براي اشاره به اين بخش از اثر، واژه لاتين incipit را به كار مي برند و از ديدگاههاي گوناگون به مطالعه آن مي پردازند. مقاله حاضر، پس از نگاهي كوتاه به تحول اين كلمه و پيشنهاد معادلي فارسي براي آن، اهميت ويژه «نخستين بخش متن» را خاطر نشان ميكند. سپس چگونگي تعيين حد و مرز و نقش هاي ويژه آن را يادآور مي شود و مفاهيمي چون «اركان اصلي دنياي تخيل»، «عناصر پيرامتن» و «قرار داد خوانش» را بررسي مي كند. شايان ذكر است كه در توضيح مقوله هاي فوق و بررسي مفاهيم، همواره از رمان ها و داستان هاي كوتاه فارسي نمونه هايي ارايه مي شود تا درك و دريافت مطالب مورد بحث، با سهولت بيشتري ميسر گردد.

 نسخه قابل چاپ