مقالات زبان های خارجی

اساسا وضعيت انديشه در زبان شناسي، متكي بر دو رويكرد است: عملكردي و تطبيقي. هدف دنبال شده در اين كار تحقيقي، معرفي يك رشته مسايل مربوط به نمايان سازي تشابه و اختلاف وجه در زبان روسي و فارسي مي باشد. فقط در صورت رويكرد تطبيقي در زمينه مطالعه مقوله وجه در زبان هاي روسي و فارسي كه اجازه تعيين وجوه تشابه و تضاد را مي دهد، مي توان پديده هاي نامحسوس را در زبان هاي اشاره شده، نمايان ساخت. در زبان روسي معاصر، معمولا وجه را به سه گروه اخباري، امري و التزامي تقسيم مي كنند و هم چنين اين گروه ها به دو گونه مستقيم و غير مستقيم تقسيم مي شوند. به عقيده زبان شناسان، مقوله وجه عبارت است از هسته مقوله عملكردي - معنايي ذهنيت، كه شامل ابزار برابر دستوري بيان رابطه گفته با واقعيت است. در دستور زبان فارسي از زبان فارسي به عنوان زباني تحليلي با عناصر صرفي ياد مي شود. اگر چه برخي از دستورنويسان زبان فارسي، مقوله وجه را به بيش از سه دسته هم تقسيم مي كنند، اما بسياري از آن ها مقوله وجه را (همچون در زبان روسي) به سه دسته به عنوان وجوه اصلي، تقسيم مي كنند و وجه دعايي به عنوان وجه غير مستقل، فقط در ادبيات كلاسيك مشاهده مي شود.