مقالات زبان های خارجی

”جادو“ به معني عام واژه، به مجموعه گسترده اي از آداب و كنش هاي زباني اطلاق مي شود كه بخشي از جامعه با توسل به آن ها به طور مستقيم يا به واسطه عاملان مي كوشند براي دغدغه هاي زندگي خود پاسخي بيابند. ارزش بررسي مجموعه آثار عاميانه اي كه از دوره صفوي به زبان فارسي منتشر شده است، در اين است كه ما را با عوامل هراس و نگراني هاي بخش وسيعي از جامعه ما آشنا مي سازد. چاره جويي هاي غريب براي رويارويي با طيف وسيعي از موارد استيصال فردي و گروهي، از آفت و بيماري گرفته تا جنگ و صلح، بيانگر شيوه اي است كه براي مقابله با دشواري ها در پيش گرفته مي شود. مطالعاتي كه از قرن نوزدهم تا امروز در فرانسه در اين باره انجام گرفته است، نشان مي دهد كه ”سحر“، به عنوان زير مجموعه ”جادو“، در گروه هاي روستايي غرب اروپا رواج داشته و دارد كه عامل اساسي آن، فقر و فلاكت است. اين پديده ها را به شكل هاي مختلف در همه جوامع بشري مي يابيم، اما شايد بتوان در چشم اندازي كلي چنين گفت كه آداب و كنش ها در جايي بيشتر پرخاشگرانه و خشونت آميزند (جادوي سياه) و در جاي ديگر، بيشتر به منزله تمهيداتي است براي حفاظت و حراست و مصونيت از بلايا (جادوي سفيد).