پاسخ به:مقالات زبان های خارجی
جمعه 1 اردیبهشت 1391 5:56 PM
| 6 : پژوهش زبان هاي خارجي بهار 1386; -(37):89-102. |
| حالت به اي ذينفع و مخاطب در زبان روسي و طرز بيان آن در زبان فارسي |
| لساني حسين* |
| * گروه زبان و ادبيات روسي، دانشكده زبان هاي خارجي، دانشگاه تهران، ايران |
|
مقاله حاضر به تشريح وجه تمايز حالت به اي ذينفع ????????? ???????eco?a?????) و مخاطب (????????? ????????) در زبان روسي و طرز بيان آن ها در زبان فارسي مي پردازد. هر دو حالت به طور معمول از چهار عضو تشكيل شده اند. عضو اصلي و مهم جمله، واژه اي است كه در حالت به اي خواه ذينفع يا مخاطب صرف شده باشد، اين هنگامي است كه در هر دو ساختار از فعل استفاده كنيم. فعل جمله در اينجا داراي هدايت دستوري دوگانه (??????? ??????????) خواهد بود. در زبان فارسي، مي توان نهاد را از ساختار حذف كرد. در اين صورت شناسه فعل، نقش نهاد را ايفا مي كند. در زبان روسي، در صورتي كه فعل جمله در زمان حال يا آينده به كار رفته باشد، مي توان نهاد را از ساختار حذف كرد. در اين صورت شناسه فعل نقش نهاد را ايفا مي كند. در زبان روسي، حذف نهاد از جملاتي كه فعل آن ها در زمان گذشته بيان شده اند، مجاز نيست. وجه تمايز حالت به اي ذينفع از ساختار مشابه در زبان فارسي، در آن است كه در زبان روسي يكي از اعضاي شركت كننده در جمله ضمير شخصي است، در صورتي كه در زبان فارسي، به جاي ضمير شخصي، ضمير ملكي به كار رفته است. در زبان روسي در جملات داراي حالت به اي مخاطب، حرف اضافه به كار نمي رود، حال آنكه در ساختارهاي مشابه زبان فارسي، حرف اضافه به كار مي رود. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
