مقالات زبان های خارجی

بي شك يكي از عناصر غني موجود در گنجينه فرهنگ و آيين هاي بشري، اسطوره است و اسطوره پردازي نيز از قديمي ترين شيوه هاي داستان پردازي به شمار مي رود. در فرانسه، به تبعيت از تراژدي نويسان سترگ باستان، استفاده از اسطوره هاي كهن، به خصوص در ادبيات و هنرهاي نمايشي، از ديرباز مرسوم بوده است. اما رويكرد قرن بيستم به مقوله اسطوره، با توجه به شمار آثاري كه در آن ها داستاني اسطوره اي مورد بازنگري و بازخواني قرار گرفته، رويكردي خاص به نظر مي رسد، چرا كه ظهور چنين پديده اي، آن هم در عصر مدرنيته و نوگرايي، نمي تواند اتفاقي تلقي شود و قطعا تامل برانگيز است. در اين بحث موضوعاتي كه به صورت اجمالي مدنظر قرار گرفته اند، عبارتند از بررسي علل بازگشت اسطوره به عرصه ادبيات نمايشي فرانسه در نيمه اول قرن بيست و همچنين شناسايي ويژگي هاي اسطوره نو، يعني اسطوره اي كه با نگاهي تازه باز آفريني شده؛ مباحثي كه پرداختن به آن ها بدون شناخت ضمني زمينه هاي اجتماعي و تاريخي ممكن نيست. از اين رو ديدگاه مقاله به طور اهم، ديدگاهي اجتماعي- تاريخي است.

 نسخه قابل چاپ