مقالات زبان های خارجی

سال هاي بسياري است كه در برنامه ريزي آموزشي به تفاوت هاي فردي توجه شده است. يكي از شاخصه هاي تفاوت هاي فردي، سبك هاي يادگيري است. كارشناسان آموزش زبان انگليسي، مانند ساير دست اندركاران تعليم و تربيت، مي توانند با كشف سبك هاي يادگيري، برنامه آموزشي مناسبي را طراحي كنند. البته توليد ابزار پايا (reliable) و معتبر (valid) مساله اي مهم در سنجش سبك هاي يادگيري فراگيران زبان انگليسي (به عنوان زبان خارجي) است. در اين مقاله نتايج اجراي دو پرسشنامه سبك هاي يادگيري موسوم به پرسشنامه برتري سبك هاي يادگيري ادراكي ريد (Reid) و نشانگر سبك هاي يادگيري وينترگرست و دي كاپيوا (Wintergerst and DeCapua) گزارش مي شود. پرسشنامه اول در سال 1987 توليد شده است و به اختصار PLSPQ ناميده مي شود و پرسشنامه دوم در سال 2002 توليد شده است كه به اختصار LSI خوانده مي شود. هر دو پرسشنامه در اصل براي كساني تدوين شده اند كه انگليسي زبان دوم آنهاست. نتايج اين تحقيق – كه با روش آماري تحليل عامل تاييدي (confirmatory factor analysis) و آلفاي كرانباخ (Cronbach’s alpha) بررسي شده است– نشان داد كه PLSPQ روايي سازه ندارد و نيز پايايي آن از حد معمول كمتر است. اما LSI از حيث روايي سازه و پايايي قابل قبول است. از آن جايي كه تعداد سوالات LSI از PLSPQ كمتر است، مي توان گفت كه از نظر عملي (practicality) از PLSPQ بهتر است. بنابراين، مي توان گفت كه LSI بهتر از PLSPQ سبك هاي يادگيري را مي سنجد. اهل فن مي دانند كه كمتر پرسشنامه يا آزموني پيدا مي شود كه همه جوانب يك سازه را در بر گيرد. براي نمونه در پرسشنامه LSI به «شيوه استدلال» (استقراء/قياس) توجه نشده است. از اين رو پيشنهاد مي شود، سوالاتي براي سنجش اين سازه به اين پرسشنامه اضافه شود تا به غناي آن افزوده شود. 

 نسخه قابل چاپ