مقالات زبان های خارجی

بسياري از جريانات زبان شناسي همگاني قرن بيستم را مي توان در رديف فعاليت هاي نقش گرايانه و يا صورت گرايانه تلقي نمود. نقش گرايي منتج و وارث ساختگرايي محسوب مي شود. صورت گرايي ثمره توسعه كيبرنتيك است و از ضروريات اوليه انتقال و تبادل اطلاعات بين انسان و رايانه است. ارتباط متقابل بين زبانشناسي و رايانه سابقه پنجاه ساله دارد كه توام با بيان تئوري هاي چامسكي و ترويج دستور زايشي بود. با اين حال سرچشمه دستور زايشي- گشتاري را مي بايست در زبانشناسي توصيفي جستجو كرد، رويه اي جديد در زمان خود كه تلاش مي كرد با بيان و تدوين دقيق جزييات ظاهري ساختار كلمات، راه درست دسترسي به نظام زباني را فراهم نمايد. به عقيده چامسكي دستور مي بايست ارتباط بين نشانه هاي مادي (صوتي) و ذهني را تبيين و آشكار سازد. موضوع زيرساخت از غامض ترين تئوري هاي دستور زايشي مي باشد كه در طي جريان زمان طرح تاكنون دچار تحولات فراواني شده است. از نظر ارزش مفاهيم تشكيل دهنده اين دستور دربرگيرنده لايه هاي نحوي، معنايي و صوتي است، اما برخلاف ساختگرايان توصيف گر، نحو ركن اصلي را در اين دستور دارا مي باشد. در اين مقاله سعي شده است جهت گيري هاي اساسي و متفاوت و روش هاي گوناگون توصيف و تشريح متن براي استخراج اطلاعات از آن، از ديدگاه هاي اين دو مكتب مقايسه و بيان گردد.

 نسخه قابل چاپ