مقالات زبان های خارجی

اين نوشتار به شيوه داستان سرايي ناثانيل هاثورن، به عنوان نقطه عطف تاريخ ادبيات آمريكا، مي پردازد. يكي از پيامدهاي انقلاب آمريكا بي بند و باري و ترك پايبندي به ارزش هاي خشكه مقدسان بود. كمي بعدتر رومانتيسيسم اين شكاف را با ستايش فرديت نويسنده و نقش او در ايجاد يك شخصيت نوين آمريكايي ژرف تر كرد. با در نظرگرفتن اين حقيقت كه هاثورن در چنين وضعيتي مي نوشت، انتقال چنين مفاهيم مذهبي وسياسي را به درون قلمرو داستان هاثورن مي ديد و تلاش مي كرد پيش زمينه هاي خشك پيشين را بشكند و آنها را با شيوه اي كه ابايي از محدود كردن معني و دلايل وقايع ندارد، جايگزين كند تا، بدين ترتيب، از منظري متفاوت به دنيا و ساكنانش نظر بيفكند. اين مقاله هاثورن را نويسنده اي آگاه نسبت به هنر خويش معرفي مي كند، براي اثبات اين سخن به بخش هايي از وقايع داستان اشاره مي شود كه هنرمند از خود ردپا بر جاي مي گذارد. همچنين، اين گفتار با تاكيد بر بخش هاي متفاوت داستان هاي وي و همچنين با تاكيد بر زنجيره وقايع، بر اين نكته انگشت مي گذارد كه هاثورن راه را براي تفاسير متفاوت از متن هاي خويش باز مي گذارد، كاري كه به صورت نمادين تلاشي است براي رهايي از قيد و بندهاي دست و پا گير جامعه اش.

 نسخه قابل چاپ