مقالات زبان های خارجی

چندين دهه است كه آموزش زبان بدون در نظر گرفتن فرهنگ، آداب و رسوم ملل، منسوخ شده است. بر اساس نظريه هاي معاصر، علم آموزش زبان هاي خارجي و كسب مهارت زباني، بدون شناخت مسايل بين فرهنگي ناپايدار خواهد بود. واقعيت اين است كه گرايش گاه شديد زبان آموزان به فرهنگ و شيوه زندگي جوامع مقصد، انگيزه گروه قابل توجهي از آنها است. روش هاي جديد آموزش زبان هاي خارجي بر اساس نظريه هاي ارتباط بين فرهنگي، استفاده فرهنگ مقصد را نه تنها به عنوان ابزاري براي يادگيري زبان مي دانند، بلكه اصل آموزش را بر پايه انتقال اطلاعات فرهنگي مي گذارند. در تكميل روش هاي جديد آموزش زبان هاي خارجي، مقاله حاضر با تاكيد بر نقش فرهنگ مبدا و مقصد در آموزش زبان هاي خارجي با بكارگيري تحقيقي جامع درباره چگونگي ارايه زبان آلماني در موسسات آموزشي ايراني، ضمن بررسي ريشه ها و عناصر فرهنگي تاثيرگذار در آموزش زبان، علل توجه به عناصر مهم فرهنگي را كه سهم بسزايي در كسب مهارت زباني دارند، تحليل مي كند. بر اساس اين تحقيق، تنها كسب مهارت زباني در پرتوي شناخت فرهنگ ها موجب اشراف زبان آموز بر كنش و واكنش مناسب در ارتباط مستقيم با متكلمان زبان مقصد مي شود.

 نسخه قابل چاپ