مقالات زبان های خارجی

فردوسي سخنور و پيام آور آزادي، روي هم رفته نه ذوق و روحي فراخور دربار فرمانروايان وقت خود داشت، و نه شاعري فرمايشي و حرفه اي بود. او به هيچ درباري وابسته نبود. اين شاعر ملي، پديدآورنده هسته مركزي و اساسي داستان ها و بنيانگذار كاخ ملي نظم و گفتارهاي فلسفي است. تفاوت فردوسي با ديگر شاعران در اشاعه فروغ روح بخش ملي در چارچوب اصول سنت ها و آيين هاي موروثي است و شاهنامه به راستي آن شاهكاري است كه سراينده آن بسياري از گفتارها را با روشي نغز و بسي پر مغز، آميخته با بسياري مباحث ژرف ديگر، چون روش كشورداري، و شيوه رزماوري، آزادگي، آزادمردي، ايران دوستي، ايران شناسي، پندارهاي فلسفي، عرفاني، انديشه هاي ژرف و شگرف، چگونگي راه و روش زندگاني پرداخته است. براي پي بردن به فرهنگ و دانش و سرچشمه هاي سرشار انديشه و احساسات و چگونگي گرايش هاي رواني مردم ايران زمين، مي بايست به پژوهش در شاهنامه فردوسي پرداخت، در اين مقاله به بحث و بررسي روابط ايران و سرزمين هند پرداخته شده است و به پژوهش نو در بررسي واژه هاي هندي كه فردوسي پاكزاد نيز از آن بي بهره نمانده است، پرداخته خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ