مقالات زبان های خارجی

در گستره آموزش زبان، استفاده از «شناخت» و «فرهنگ»، به عنوان دو عنصر جداناشدني از زبان، غيرقابل انکار است. به بيان ديگر هر شخص براي برقراري ارتباطي موثر با زبان بيگانه، نيازمند بهره مندي کافي از بار شناختي و فرهنگي از آن زبان است. در محدوده اين مقاله، سعي داريم به بررسي مقوله «شناخت» و «فرهنگ»، ارتباط ميان اين دو مفهوم و چگونگي تحول آنها در طول تاريخ آموزش زبان، به ويژه زبان فرانسه، بپردازيم. هدف ما در اين مقاله اين است تا با بررسي تحليلي متون به کار رفته در روش هاي آموزش زبان فرانسه، از رويکرد سنتي تا رويکرد کنشي، به سير تحول اين دو مفهوم برسيم. با بررسي اين متون به اين نکته هم پي مي بريم که همزمان با تحول مفهوم شناخت از مفهومي ساختارگرايانه به مفهومي کنشي، مفهوم فرهنگ نيز از فرهنگ خاص و نخبه به فرهنگ عام و روزمره تحول يافته و راه را براي گذر از ديدگاه بينافرهنگي به ديدگاه هم فرهنگي باز کرده است. در واقع، هم کنشي فرهنگ و شناخت در روش هاي آموزشي زبان، همواره با تحول ديدگاه هاي اجتماعي، فلسفي و همچنين تحول فناوري پيوند دارد.

 نسخه قابل چاپ