مقالات زبان های خارجی

داستان کوتاه، همواره به عنوان يکي از ژانرهاي اصلي بسياري از روايات ادبي مطرح بوده و مطالعات فراواني که در زمينه ويژگي ها و عناصر سازنده آن صورت گرفته، مويد همين مهم است. در واقع همين ويژگي هايند که روايت را در داستان هاي کوتاه از ساير انواع ادبي متمايز مي سازند. اما گاهي ادبيات معاصر فرانسه اين مرزها را در هم آميخته  تشخيص ژانرهاي ادبي را بسيار دشوار مي سازد. اغلب داستان هاي ژان ماري گوستاو لوکلزيو در زمره آثار نويسندگاني است که خود را متعلق به هيچ سرزمين و يا فرهنگي نمي دانند. او از ادبيات جهاني براي نوشتن داستان هاي کوتاه خود بهره مي برد و با تلفيق افسانه و اسطوره در داستان کوتاه، شکل نويني از داستان نويسي را ابداع مي کند. مقاله حاضر به طرح اين مهم مي پردازد که ابعاد اين شکل نوين داستان نويسي کدامند و از چه عناصري تشکيل شده است. از اين رو، در پاسخ به اين پرسش ها، به بررسي گستره ادبيات جهاني در روايت موندو و داستان هاي ديگر ژان ماري گوستاو لوکلزيو با رويکردي تطبيقي پرداخته ايم.

 نسخه قابل چاپ