مقالات زبان های خارجی

رمان ادواري «در جستجوي زمان از دست رفته» که توسط مارسل پروست در هفت مجلد، بين سال هاي 1913 و 1927، به رشته تحرير درآمده است، نه تنها داستان يک دوره خاص است، بلکه نگرشي نوين در شيوه پرداخت و ساختار زمان و گونه اي نوآوري در درون نگري و تجزيه و تحليل مسايل اجتماعي است. پروست دراين رمان به تحليل مفصل عشق و جنبه هاي بحث انگيز آن پرداخته است. در «جستجو»، تنها پيامدهاي مثبت عشق خيالي، آتشين و مطلق نيست که مورد مطالعه و بحث قرار مي گيرد، بلکه ناکامي هاي عاشقانه که همانا وسوسه، حسادت، نااميدي و بيماري است، نيز مطرح شده اند. پروست به زيبايي نشان مي دهد که انسان در مقابل پيامدهاي تلخ عشق، يعني تيره روزي و شوربختي، کاملا مسوول نبوده بلکه تقدير در ايجاد آن نقش بسزايي ايفا مي کند. کليه جنبه هاي مطرح شده عشق، شکل هاي کاملا خودخواهانه عاشق بوده که گواهي بر خود شيفتگي وي اند.

 نسخه قابل چاپ