مقالات زبان های خارجی

تئاتر قرن بيستم فرانسه، متاثر از دو جنگ جهاني اول و دوم، دستخوش تحولاتي شد که بارزترين آن به کنار نهادن و دگرگون کردن اصول نمايشي مرسوم تا به آن زمان بوده است. ساموئل بکت (Samuel Beckett) که بي شک از نام آوران و مبتکران عرصه تئاتر آوانگارد است، در جستجوي تئاتري با قالبي عريان و به دور از قراردادهاي نمايشي و مقررات صحنه است. تئاتر بکت را مي توان مقطع و سرآغاز شيوه نويني در سبک نوشتاري، شخصيت پردازي و گره گشايي نهايي در نمايش به شمار آورد. تئاتر بک که در زمره تئاتر فلسفي جاي مي گيرد، فلاکت و نگون بختي انسان گرفتار در دنيايي پوچ را نشان مي دهد که با فروپاشي ارزش هاي ديرينه و امکان ناپذير شدن هم کنشي معنادار بين انسان ها معناي زندگي در آن رنگ باخته است. بي گمان بکت- که يکي از پيام آوران انحطاط در عصر حاضر است- با زيرکي خاصي با بر ملاکردن روابط غيرانساني و حيات معنا باخته آدميان خود در جستجوي جامعه اي انساني با شالوده هاي معنادار است. بکت سعي دارد مشکلات انسان معاصر را به تصوير بکشد؛ انساني که مي کوشد جايگاه خود را در اين جهان پيدا و خود را با شرايط آن سازگار کند. اين جستار فرصتي است تا بيش از پيش با جهان تئاتري بکت که سرشار از ايهام و مضاميني تکان دهنده است، آشنا شويم.