مقالات زبان های خارجی

در نيمه دوم قرن بيستم، تعدادي از انديشه ورزان و نظريه پردازان حوزه ادبيات، تحت تاثير دستاوردهاي پربار هرمنوتيك فلسفي، ضرورت تكوين «هرمنوتيك ادبي» و يا «رويكرد هرمنوتيكي به متون ادبي» را طرح كرده و با نگرش ها، انتظارات و پيشنهادهاي گوناگون پا به عرصه اين ميدان نهاده اند. بعضي از ايشان، چون پتر سوندي، نوع خاصي از هرمنوتيك را مدنظر دارند، كه توان آن را داشته باشد، نخست به بازخواني و ساماندهي پيشينه تاريخي نظريه هاي تاويل ادبي بپردازد، و سپس در هماهنگي با مدرن ترين روش هاي نقد ادبي و زبان شناختي، جوابگوي پرسش هاي بنياديني باشد كه ذهن منتقدان ادبي از ديرباز با آنها مشغول بوده است. بعضي ديگر، چون هانس روبرت يآوس و اومبرتو اكو، خود از پايه گذاران مكتب هاي ادبي محسوب مي شوند، و قصد دارند، دامنه نقد ادبي را به مدد پرسش هاي جامع هرمنوتيكي گسترش دهند و با رجوع به مباني محوري اين مبحث، اعتبار تئوري ها و انديشه هاي خود را محك زنند.
جستار حاضر به نقد و بررسي منتخبي از مهم ترين رهيافت ها و نظريه هاي هرمنوتيك ادبي، مناسبات آن با ساير ديسيپلين هاي مشابه علوم انساني، و تلقي هاي مختلف از وظايف و كاركردهاي آن مي پردازد و سوالاتي نيز در مورد توان آشتي پذيري هرمنوتيك با روش هاي تاويل متن و نظريه هاي نقد ادبي مطرح مي كند. توجه اساسي اين مقاله اما به ديدگاه ها، راهكارها و معضلات ويژه اي معطوف است كه در تقاطع انديشه هاي محوري تاويل ادبي و پرسش هاي هرمنوتيكي شكل مي گيرند.

 نسخه قابل چاپ