مقالات زبان های خارجی

اين مقاله دو بخشي، کارکرد و هدفمندي تصريف در بيان را در سوره هاي ناظر به داستان قرآني آفرينش در پرتو فراکارکرد متني هليدي بررسي و تحليل مي کند. در ابتدا، تصريف در بيان به منزله گستره اي از علم المعاني است و همبستگي آن با زبان شناسي نقش گراي هليدي مرور مي شود. سپس، در اشاره به پيشينه نظري بحث، از الگوي آشنايي، ميزان همدلي، زاويه ديد و حفظ و تغيير موضوع نيز سخن به ميان مي آيد. آنگاه ضمن اشاره به فراکارکرد متني هليدي، ساخت مبتدايي و ساختار اطلاعات گفتمان در آيات ناظر به داستان آفرينش، به ويژه در سوره هاي ص. و حجر بررسي شده و گفته مي شود در اين سوره ها، اطلاعات گفتمان به گونه اي کارآمد ساختاربندي شده اند که با اين که معاني و برخي الفاظ آنها عينا تکرار مي شوند، نحوه ارايه اطلاعات کاملا تازه و بديع است و اين همان تصريف قرآني است: ارايه اطلاعات تکرارشونده به شيوه اي بديع.

 نسخه قابل چاپ