بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

اين پژوهش با هدف تعيين ميزان ارتباط بين زبان بياني و زبان دريافتي در کودکان مبتلا به نشانگان داون با سن عقلي 5-4 سال انجام شده است. در اين تحقيق با انجام تست غيرکلامي لايتر، کودکان نشانگان داون با سن عقلي 5-4 سال از ميان دانش آموزان مبتلا به نشانگان داون مقاطع پيش دبستاني کلاس اول مدارس استثنايي پنج ناحيه آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند. سپس با انجام آزمون هاي غربالي شنوايي و آپراکسي 18 نفر از ميان گروه مذکور انتخاب شدند و با توجه به محدود بودن تعداد جامعه، از تمام آنها آزمون زبان به عمل آمد و روش نمونه گيري خاص اعمال نشد. براي انجام اين پژوهش از آزمون رشد زبان که تنها آزمون زباني است که در زبان فارسي هنجار شده است، استفاده شد و تنها چهار خرده آزمون درک واژگان، درک دستوري، واژگان شفاهي و تکميل دستوري اين آزمون روي هر کدام از نمونه ها اجرا شد و مشاهدات آزمونگر نيز ثبت گرديد و در نهايت يافته هاي حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون هاي آماري t زوجي و آزمون همبستگي و شاخص هاي آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليلي قرار گرفت. نتايج که بين زبان دريافتي و زبان بياني کودکان نشانگان داون با سن عقلي 5-4 سال اختلاف معناداري وجود دارد و اين دو متغير همبستگي پاييني (P=0.55) را با هم نشان دادند.

 نسخه قابل چاپ