بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

در اين پژوهش به بررسي برخي ويژگي هاي کلي گفتار و زبان دانش آموزان کم توان ذهني مدارس استثنايي شهر تهران در سال 1380 پرداخته ايم. 133 دانش آموز (66 پسر و 67 دختر) که در پايه هاي تحصيلي آمادگي مقدماتي، آمادگي تکميلي، اول و دوم ابتدايي مشغول به تحصيل بوده و داراي طيف سن تقويمي 6.7 تا 13.6 سال بودند. اين دانش آموزان با روش نمونه گيري چند مرحله اي از مدارس استثنايي شهر تهران انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق عبارت بود از «آزمون رشد زبان» که داراي 6 خرده آزمون اصلي (واژگاني و نحوي) و 3 خرده آزمون تکميلي (توليدي و شنيداري)، مي باشد. با ترکيب نمرات 6 خرده آزمون اصلي، 6 نمره ترکيبي نيز به دست مي آيد. در اين مطالعه براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون t، و آزمون ناپارامتري «يومان ويتني» استفاده شد. نتايج به دست آمده از اين مطالعه حاکي از اين است که: 1- جنسيت دانش آموزان بر عملکرد گفتاري و زباني آنها تاثيري ندارد، 2- سن تقويمي 13 سالگي، مقطع بروز تفاوت در عملکرد دانش آموزان در اکثريت مهارت هاي زباني مورد مطالعه است، 3- پايه تحصيلي دوم، مقطع بروز تفاوت در عملکرد دانش آموزان در بيشتر مهارت هاي زباني مورد مطالعه است، 4- عملکرد دانش آموزان مبتلا به نشانگان داون از عملکرد دانش آموزان غير داوني، بطور معناداري پايين تر و ضعيفتر است، 5- بيشترين مشکل دانش آموزان در واژگان شفاهي و تقليد جمله بوده و کمترين مشکل ايشان در درک واژگاني (واژگان تصويري) است 6- دو زبانگي بر عملکرد آزمودني ها در مهارتهاي زباني مورد مطالعه بي تاثير است.

 نسخه قابل چاپ