بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف از پژوهش حاضر مقايسه شيوه هاي فرزندپروري مادران کودکان داراي اختلال هاي افسردگي، اضطرابي و وسواس فکري و عملي با مادران کودکان عادي بود. به اين منظور با استفاده از روش نمونه گيري چند مرحله اي، تعداد 40 کودک عادي 7 تا 11 سال (دختر و پسر) از مدارس 3 منطقه آموزشي شهر تهران و تعداد 90 کودک با تشخيص اختلال هاي افسردگي (افسردگي اساسي و افسرده خويي) اضطرابي (اختلال اضطراب فراگير، اضطراب جدايي (هراس اجتماعي) و وسواس فکري و عملي به روش نمونه هدفمند از بيمارستانهاي امام حسين، روزبه، نواب صفوي و درمانگاه شهيد اسماعيلي انتخاب شدند. مادران 130 کودک برگزيده (عادي و باليني) با استفاده از پرسشنامه شيوه هاي فرزندپروري ديانا باوم ريند آزمون شدند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش تحليل واريانس يک متغيري تحليل شد. نتايج نشان داد که بين مادران کودکان داراي اختلال هاي افسردگي، اضطرابي و وسواس فکري و عملي با مادران کودکان عادي در شيوه هاي فرزند پروري قاطع و اطمينان بخش و مستبدانه تفاوت وجود دارد. همچنين مادران کودکان داراي اختلال هاي افسردگي، اضطرابي و وسواس فکري و عملي بيشتر از مادران کودکان عادي از شيوه فرزندپروري مستبدانه در تربيت فرزندان خود استفاده مي کنند. در حالي که مادران کودکان عادي در مقايسه با مادران کودکان داراي اختلال هاي افسردگي بيشتر از شيوه قاطع و اطمينان بخش در تربيت فرزندان خود استفاده مي کنند. اما ميزان گرايش آنان به استفاده از اين شيوه (قاطع و اطمينان بخش) تفاوتي با مادران کودکان داراي اختلال هاي اضطرابي و وسواس فکري و عملي ندارد.

 نسخه قابل چاپ