بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف از اين تحقيق بررسي و مقايسه مهارتهاي اجتماعي در دانش آموزان عادي و دانش آموزان مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري است. جامعه آماري اين پژوهش را کليه دانش آموزان عادي پايه دوم ابتدايي تا دوم راهنمايي شهر تهران و دانش آموزان مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري 8 تا 12 ساله تشکيل مي دهد که در سال تحصيلي 1381 به تحصيل اشتغال داشتند. براي بدست آوردن نمونه مورد نظر با استفاده از نمونه گيري در دسترس 30 دانش آموز دختر و پسر مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري که در مرکز اختلالات يادگيري يوسف آباد مورد تشخيص قرار گرفته بودند انتخاب شدند و براي انتخاب گروه مقايسه با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي 30 دانش آموز دختر و پسر انتخاب شدند و از نظر خصوصياتي همچون سن، طبقه اقتصادي – اجتماعي همتا گرديدند. براي تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده از روش آماري تحليل واريانس دو راهه استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد که بين اسناد نيت دانش آموزان عادي و دانش آموزان مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري تفاوت آماري معنادار وجود ندارد. (P>%5 ? (1.56) =0.212). در الگوهاي حل مسايل اجتماعي (پرخاشگري، کناره گيري و مساله گشايي) تفاوتها از لحاظ آماري معنادار است.
(? (1.56) = 7.45, P<%10). در الگوي پرخاشگرانه پسران مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري، در الگوي کناره گيري دختران مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري و در الگوي مساله گشايي پسران عادي بالاترين ميانگين را بدست آوردند. از طرف ديگر بين رفتار اجتماعي دانش آموزان عادي و دانش آموزان مبتلا به نارساييهاي ويژه يادگيري تفاوت آماري معنادار وجود دارد (? (1.56) = 4.78, P<%5). در خود کارآمدي تصوري در دستيابي به اهداف اجتماعي نيز تفاوتها از لحاظ آماري معنادار است.
(? (1.56) = 4.78, P<%5).