بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

اين پژوهش با هدف انطباق و استاندارد سازي آزمون هوشي ويليامز براي افراد دچار آسيب بينايي بر روي نمونه اي با حجم 439 دانش آموز (221 پسر و 218 دختر) شهرهاي تهران و مشهد از 7 5;(پنج سال و هفت ماه) تا 6 15; (پانزده سال و شش ماه) اجرا گرديد. اين آزمون مشتمل بر آزمون واژگان(رهنمون) و آزمون اصلي است. همساني دروني آزمون اصلي و رهنمون با استفاده از فرمول 20 کودر- ريچاردسون، به تفکيک گروههاي سني، برآورد گرديد. دامنه ضرايب همساني دروني آزمون اصلي 94% تا 87% (ميانگين 91%) بود. ثبات زماني آزمونها با استفاده از روش آزمون- بازآزمون مورد مطالعه قرار گرفت. براي اين منظور از بين کل نمونه هنجاري تعداد 70نفر به طور تصادفي انتخاب و مجددا توسط همان آزمونگران، آزمون شدند. فاصله بين دو اجراي آزمون 3 تا 4 ماه بود. ضريب همبستگي بين دو بار اجراي آزمون اصلي 0.88 و آزمون رهنمون 0.87 بود. اندازه ضرايب نشان دهنده اين است که آزمونها از ثبات زماني قابل قبولي برخوردارند و خطاي نمونه برداري زماني آنها اندک است.روايي محتوايي، ملاکي و سازه آزمون اصلي با استفاده از روشهاي مناسب مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين تحليلها حاکي است که اين آزمون يک ابزار روا در سنجش هوش کلي افراد نابينا و نيمه بينا است. جداول هنجاري براي نمرات خام آزمون اصلي و رهنمون در 20 گروه سني به فاصله 6 ماه از يکديگر (از 7;5 تا 6;15 ) تهيه گرديد. علاوه بر اين معادلهاي سني متناظر با نمرات خام آزمون اصلي محاسبه گرديد. به طور خلاصه نتايج حاصل از بررسي ويژگيهاي روان سنجي آزمون حاکي از معتبر و روا بودن استنباطهاي حاصل از نمرات آن است و کاربران مي توانند با اطمينان خاطر از آن استفاده کنند.

 نسخه قابل چاپ