بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: در پژوهش حاضر هدف بررسي تاثير آموزش مهارتهاي خود نظم بخشي بر عملکرد درسي در دانش آموزان نابينا است.
روش: بدين منظور کل جامعه دانش آموزان نابينا (120 نفر) سال اول متوسطه مدرسه نابينايان شوريده شيراز انتخاب شدند و به تصادف آنها به دو گروه 10 نفري آزمايش و کنترل تقسيم شدند. پرسشنامه هاي راهبردهاي انگيزشي و يادگيري پينتريچ (M-S-L-Q) و آزمون زيست شناسي به عنوان پيش آزمون در دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمايش هشت جلسه در طول يک ماه آموزش مهارتهاي خودنظم بخشي دريافت کردند. در طول اين دوره، گروه کنترل هيچ آموزشي دريافت نکردند. پس از خاتمه دوره آزمايش مجددا آزمون MSLQ و آزمون درس زيست شناسي براي دو گروه اجرا شد. براي بررسي تاثير پايداري آموزش پس از يک ماه فرم موازي آزمون درس زيست شناسي براي دو گروه به عمل آمد. براي تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده شد.
يافته ها: نتايج تفاوت معناداري را در نمره مهارتهاي خودنظم بخشي و درس زيست شناسي براي گروه نشان داد. بدين صورت که گروه آزمايش در دو آزمون عملکرد بهتري داشتند و در درس زيست شناسي بعد از گذشت يک ماه باز اين برتري را حفظ کرده بودند.
نتيجه گيري: گروه آزمايش عملکرد بهترين نسبت به گروه کنترل در يادگيري خودنظم بخشي و درس زيست شناسي نشان دادند.

 نسخه قابل چاپ