بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: اين پژوهش به منظور بررسي رابطه بهزيستي شخصي كودكان كم توان ذهني و مادران آنها اجرا شده است.
روش: براي رسيدن به اهداف و آزمون فرضيه هاي مربوط، از ميان كودكان كم توان ذهني در شمال شهر تهران در جايگاه حوزه اي جغرافيايي با امكانات اقتصادي نسبتا گسترده تر و شهر همدان به مثابه شهري متوسط و دورتر از مركز شهر، يك نمونه 356 نفري انتخاب شدند كه از اين تعداد نمونه، 43.8 درصد نمونه از شهر همدان و 56.2 درصد نمونه از شمال تهران از طريق روش نمونه گيري تصادفي در شمال تهران و همه اعضاي جامعه در همدان انتخاب شدند و داده ها از طريق پرسشنامه هاي نشانگر بهزيستي شخصي - مقياس بزرگسالان (PWI-A) و نشانگر بهزيستي شخصي- مقياس نارسايي هاي شناختي (PWI-ID) جمع آوري شدند.
يافته ها: نتايج به دست آمده بر حسب توزيع t نشان داده است كه بين بهزيستي شخصي كودكان كم توان ذهني در دو جنس دختر و پسر، تفاوت معناداري وجود ندارد، اما بين نمرات بهزيستي شخصي كودكان كم توان ذهني در شهر همدان به گونه اي معنادار، بيشتر از همتايان آنها در شمال تهران است. نتايج همچنين نشان دادند كه بهزيستي شخصي مادران در دو شهر همدان و تهران نيز يكسان هستند. با اين حال، محاسبه ضريب همبستگي پيرسون، حاكي از وجود رابطه اي مستقيم بين بهزيستي شخصي مادران و كودكان آنها بود؛ به اين معنا كه با افزايش بهزيستي شخصي در مادران، اين شاخص در كودكان كم توان ذهني آنها نيز افزايش خواهد يافت. اين يافته با آنچه در پژوهش هاي مشابه در ديگر كشورها به دست آمده، يكسان است.
نتيجه گيري: بهزيستي شخصي مادران با بهزيستي شخصي كودكان كم توان ذهني ارتباط دارد، اما بهزيستي شخصي كودكان كم توان ذهني پسر و دختر متفاوت نيست.

 نسخه قابل چاپ