بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي درمانگري رفتاري و شناختي- رفتاري بر کاهش نشانه هاي باليني اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي کودکان در طول زمان و در خلال موقعيتهاي اصلي تظاهر نشانه ها انجام گرفت.
روش: در فرايند روش شناختي، تعداد هشت آزمودني از دو موقعيت آموزش ويژه انتخاب شدند. با استفاده از طرح تک آزمودني با آزمودنيهاي مختلف، نخست داده هاي حاصل از مشاهده رفتاري مکرر هر آزمودني در مرحله خط پايه گردآوري شد. سپس در مرحله درمانگري تعداد چهارآزمودني تحت درمانگري رفتاري و چهار آزمودني ديگر در معرض درمانگري شناختي- رفتاري قرار گرفتند. رفتار آزمودنيها بعد از مداخله درمانگري در جلسات مرحله پيگيري نيز مورد مشاهده دقيق قرار گرفت.
يافته ها: نتايج حاصل از تحليل نقاط داده ها در مراحل آزمايشي، کاهش نشانه هاي رفتار تکليف گريز اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي را در سه آزمودني درمانگري رفتاري و چهار آزمودني درمانگري شناختي- رفتاري در مرحله مداخله درمانگري نسبت به خط پايه نشان داد، اما تداوم اثربخشي در طول زمان مرحله پيگيري ملاحظه نشد.
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه، الزامهايي را براي بررسي اثربخشي دراز مدت درمانگريهاي رفتاري و شناختي- رفتاري بر کاهش نشانه هاي باليني اصلي اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي و تعميم آنها از موقعيت مدرسه محور به موقعيت خانه دارد.

 نسخه قابل چاپ