بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: اين تحقيق با هدف بررسي و مقايسه رابطه بين شيوه هاي فرزندپروري مادران و عزت نفس دانش آموزان دختر ناشنوا و شنوا در مقطع متوسطه شهر تهران، انجام پذيرفته است.
روش: روش تحقيق توصيفي با تاكيد بر همبستگي است و نمونه آماري شامل 69 دانش آموز دختر ناشنوا و 82 دانش آموز دختر شنواي مقطع متوسطه و مادران هر دو گروه بود كه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي جمع‌‌ آوري اطلاعات از پرسشنامه عزت نفس كوپراسميت و پرسشنامه شيوه هاي فرزندپروري بامريند استفاده شد و به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري t استودنت براي گروه هاي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه بين شيوه هاي فرزندپروري مادران دانش آموزان ناشنوا و شنوا تفاوت معناداري وجود ندارند (P<0.01) بيشتر مادران هر دو گروه نمونه از شيوه فرزندپروري مقتدرانه بهره مي گيرند. بين عزت نفس دانش آموزان ناشنوا و شنوا تفاوت معنادار وجود دارد (P<0.01)، بين شيوه فرزندپروري مقتدرانه مادران با عزت نفس فرزندان در هر دو گروه ناشنوا و شنوا رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (P<0.05).
نتيجه گيري: از آنجا كه يافته هاي پژوهش حاكي از وجود رابطه مثبت و معنادار بين شيوه هاي فرزندپروري و عزت نفس دانش آموزان ناشنواست، ارايه آموزش هاي لازم به والدين اين دانش آموزان براي رابطه بهتر و موثرتر با آنها، ضرورتي موكد است.

 نسخه قابل چاپ