بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي ميزان شيوع اختلالات رفتاري دانش آموزان دوره ابتدايي شهر تهران انجام شده است.
روش: اين پژوهش از نوع همه گيرشناسي است. جامعه مورد مطالعه شامل كليه دانش آموزان دوره ابتدايي مدارس دولتي شهر تهران در سال 1385 است. حجم نمونه 1420 نفر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شد. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه علايم مرضي كودكان (CSI-4) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها، آمار توصيفي و استنباطي (آزمون دو نسبت مستقل) به کار بسته شد.
يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه: 1. بيشتر دانش آموزان دوره ابتدايي (68.9 درصد) فاقد اختلالات رفتاري و 31.1 درصد از آنان داراي اختلالات رفتاري هستند. 2. ميزان ترس مرضي دانش آموزان دختر به طور معناداري بيشتر از دانش آموزان پسر است. 3. ميزان اختلال تيك صوتي و تيك حركتي دانش آموزان پسر به طور معناداري بيشتر از دانش آموزان دختر است. 4. ميزان اختلال اضطرابي دانش آموزان دختر به طور معنادار بيشتر از دانش آموزان پسر است. 5- ميزان اختلال نافرماني (بي اعتنايي مقابله اي) در دانش آموزان پسر بطور معنادار بيشتر از دانش آموزان دختر است.
نتيجه گيري: از يافته هاي به دست آمده مي توان نتيجه گيري کرد يک سوم از دانش آموزان دوره ابتدايي شهر تهران داراي اختلالات رفتاري هستند.

 نسخه قابل چاپ