بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: كودكان كم توان ذهني به لحاظ فكري، جسمي، عاطفي و رفتاري با همسالان خود متفاوت هستند و بر همين اساس براي شكوفايي استعدادهاي نهاني شان به كمك ويژه و شيوه هاي آموزشي خاص نياز دارند. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير شيوه هاي آموزش نمايشي (وانمود سازي تخيلي و نمايش عروسكي) بر رشد اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير مي باشد.
روش: پژوهش حاضر از نوع كاربردي و روش آن نيمه تجربي و با شماي طرح سه گروهي با پيش آزمون- پس آزمون است. جامعه مورد مطالعه كليه دانش آموزان كم توان ذهني آموزش پذير 11- 9 ساله مدارس استثنايي شهر تهران است. نمونه مورد پژوهش متشكل از 36 دانش آموز كم توان ذهني آموزش پذير 11-9 ساله است كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و در سه گروه 12 نفري شامل 2 گروه آزمايشي و يك گروه كنترل جايابي شدند؛ بدين ترتيب تاثيرات آموزش با شيوه هاي نمايشي كه شامل نمايش وانمود سازي تخيلي و نمايش عروسكي است بر روي رشد اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير مورد بررسي قرار مي گيرد. تعامل مربي- كودك در اين شيوه، تعاملي جذاب و پويا مي باشد، ضمن آنكه فراهم كردن فضاي گرم و صميمي كه كودك آزادانه بتواند بدون ارزيابي و قضاوت ابراز وجود كند، موجب افزايش توان رفتاري كودك مي گردد. در اين تحقيق جهت سنجش بهره ذهني از آزمون ريون سياه و سفيد كودكان و براي اندازه گيري ميزان رشد مهارت هاي اجتماعي از مقياس رشد اجتماعي واينلند استفاده شده است.
يافته ها: يافته ها نشان داد شيوه هاي آموزش نمايشي در سطح اطمينان 99% موجب افزايش رشد اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير 9 تا 11 ساله مي شود و از طرف ديگر با توجه به ميانگينهاي محاسبه شده مشخص مي گردد كه شيوه آموزش وانمودسازي تخيلي در مقايسه با شيوه آموزش نمايش عروسكي موثرتر است.
نتيجه گيري: با توجه به تاثيرات مثبت شيوه هاي آموزش نمايشي در افزايش رشد اجتماعي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير، در نظر گرفتن واحد خاصي تحت اين عنوان در برنامه آموزشي ويژه اين كودكان جهت آموزش مهارتهاي اجتماعي مفيد مي باشد.

 نسخه قابل چاپ