بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: هدف از  اين پژوهش بررسي تاثير درمان شناختي- رفتاري بر عملکرد حل مساله رياضي دانش آموزان دختر دچار اختلال در رياضيات پايه پنجم ابتدايي شهر يزد بوده است.
روش: نمونه پژوهش 30 نفر از دانش آموزان دختر دچار اختلال در رياضيات پايه پنجم ابتدايي شهر يزد در سال تحصيلي 86-1385 بودند که به روش تصادفي خوشه اي چندمرحله اي با استفاده از آزمون تشخيصي ايران کي مت دچار اختلال در رياضيات تشخيص داده شدند و در گروه آزمايش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعدي پيش آزمون حل مساله رياضي (فرم الف) بر روي هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمايش به مدت 10 جلسه گروهي تحت درمان شناختي- رفتاري قرار گرفت و در پايان مجددا پس آزمون حل مساله رياضي (فرم ب) بر روي دو گروه اجرا شد.
يافته ها: نتايج به دست آمده از روش آماري تحليل کوواريانس نشان داد که درمان شناختي- رفتاري عملکرد حل مساله رياضي دانش آموزان دختر دچار اختلال در رياضيات که تحت درمان شناختي- رفتاري قرار گرفته اند (گروه آزمايش) نسبت به دانش آموزان دختر دچار اختلال در رياضيات که تحت درمان شناختي- رفتاري قرار نگرفته اند (گروه کنترل) را بهبود مي بخشد. همچنين بين عملکرد حل مساله رياضي، نمرات هوش، نمره امتحان رياضي ترم قبل، معدل و نمره آزمون تشخيص ايران کي مت آزمودنيها رابطه معناداري وجود داشت، در حالي که بين عملکرد حل مساله رياضي با وضعيت اقتصادي- اجتماعي آزمودنيها رابطه معنادار وجود نداشت.
نتيجه گيري: با استفاده از درمان شناختي- رفتاري مي توان عملکرد حل مساله رياضي دانش آموزان دختر دچار اختلال در رياضيات را بهبود بخشيد.

 نسخه قابل چاپ