بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: اين پژوهش، بررسي رابطه هوش هيجاني با خودپنداره دانش ‎آموزان عادي و تيزهوش است. همچنين مقايسه اين دو متغير در ميان دانش‎ آموزان تيزهوش و عادي دومين هدف مطالعه حاضر بوده است.
روش: به همين منظور 400 نفر دانش‎آموز مقطع متوسطه (200 دانش‎ آموز دختر و پسر عادي و 200 دانش‎آموز دختر و پسر تيزهوش) شهر اردبيل به صورت خوشه¬اي چندمرحله اي تصادفي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه خودپنداره راجرز، پرسشنامه هوش هيجاني شوت و همکاران و آزمون هوش کتل فرم A استفاده شده است.
يافته ها : نتايج نشان داد که هوشبهر، خودپنداره و هوش هيجاني دانش‎آموزان دختر تيزهوش از دانش‎ آموزان دختر عادي به طور معناداري بيشتر است. همچنين ميانگين هوشبهر و خودپنداره دانش ‎آموزان پسر تيزهوش از دانش ‎آموزان پسر عادي به طور معناداري بالاتر است. اما بين هوش هيجاني دانش ‎آموزان پسر تيزهوش و دانش‎آموزان پسر عادي تفاوت معناداري يافت نشد. در بين دانش ‎آموزان تيزهوش، ميانگين خودپنداره و هوش هيجاني دانش‎ آموزان دختر به طور معناداري از دانش‎ آموزان پسر بيشتر است. بين هوشبهر اين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد. همچنين در بين دانش‎آموزان عادي، ميانگين هوشبهر دانش‎آموزان پسر به طور معناداري از دانش‎آموزان دختر بيشتر است. اما ميانگين خودپنداره دانش‎ آموزان دختر به طور معناداري از دانش‎آموزان پسر بيشتر است. بين هوش هيجاني اين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد.
نتيجه گيري : با توجه به يافته هاي به دست آمده مي‎توان چنين نتيجه گيري کرد که در مراکز آموزشي دانش‎آموزان تيز هوش و عادي علاوه بر رشد شناختي به عاملهاي هيجاني آنان نيز توجه شود.

 نسخه قابل چاپ