بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير قصه درماني بر کاهش نشانه هاي اختلالهاي اضطرابي و اختلال همبود در کودکان (10 -9 ساله) بوده است.
روش: بدين منظور در چارچوب روش پژوهشي نيمه آزمايشي 14 نفر از دانش آموزان دختر پايه چهارم ابتدايي داراي اختلالهاي اضطرابي به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. طرح پژوهشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. پرسشنامه علايم مرضي کودکان(CSI4)  مورد استفاده قرار گرفت. پس از انجام پيش آزمون، برنامه قصه درماني به مدت 14 جلسه (هر جلسه به مدت 90 دقيقه- دوبار در هفته) براي گروه آزمايشي اجرا شد. براي تحليل داده ها از روش تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که نشانه هاي اختلالهاي اضطرابي و اختلال همبود در کل آزمودنيها پس از قصه درماني کاهش معنادار داشته است.
نتيجه گيري: قصه درماني موجب کاهش نشانه هاي اختلالهاي اضطرابي در کودکان مضطرب شده است؛ بنابراين مي توان قصه درماني را به مثابه يک فن اثربخش براي درمان اختلالهاي اضطرابي کودکي به کار برد.

 نسخه قابل چاپ